Open brief aan abu dyab

Abu dyab, kom terug! Er is in Nederland en Vlaanderen een sfeer ontstaan van verkettering en minachting ten opzichte van de Islam die je niet voor mogelijk houdt. De Islamofobie is een politieke trend geworden die steeds meer aanzwelt en overal de lelijke kop opsteekt.
We hadden al Geert Wilders en we krijgen nu ook Jean-Marie Dedecker, weinig stichtende oprichters van wrakhoutpartijen die hun ranzige pijlen op de Islam en op de moslims richten en daar mee een groeiend electoraat aanspreken.
Het wordt een beetje verstikkend als je de treurbuis niet meer aan kunt zetten zonder in allerlei nieuwsshows dergelijke ongure types tegen te komen die allerlei verdachtmakingen per adres van de islam de ether insturen, zonder dat daar een zinnig weerwoord op komt. Hoogstens wordt een imam met een exotisch hoofddeksel uitgenodigd en nauwelijks aan het woord gelaten of ronduit belachelijk gemaakt.
Nou ja, wie ben ik om daarover te klagen? Huisarts in een hoofdzakelijk door moslims bewoonde wijk van Brussel, in een moslim familie getrouwd, zelf moslim, maar behorend tot een lauwe, seculiere en pluralistische vorm van de Islam, die volgens mij toch nog altijd de hoofdstroming is, en die je nooit aan het woord hoort.
Ik beweeg me in een milieu waarin van fanatisme of pakweg verdrukking van de vrouwen geen sprake kan zijn.
Daar vind ik op de televisie niets van terug. Systematisch wordt de Islam in verband gebracht met onderling sterk verschillende domeinen als het hoofddoekendebat, maar ook oorlog, terreur, criminaliteit, geweld, onderdrukking, lijfstraffen, tot de vrouwenbesnijdenis toe.
Hoewel ik honderden zoniet duizenden moslims heb ontmoet in mijn leven, moet ik de eerste nog vinden die verminking billijkt of het geven van stokslagen op de Grote Markt van Brussel wenst te zien gebeuren.
Dat er niemand is die iets terug zegt. Jij vond tenminste een manier om te antwoorden met de juiste argumenten. Je hebt daardoor wellicht veel ergernis berokkend en je bent zelf het doelwit geworden van smaad en onheuse aanvallen op je integriteit. Maar je bleef wel spreken zolang je kon. Het gezicht van een Islam zonder tulbanden of sluiers, vrank en vrij en overtuigd van de eigen waardigheid.
Zo iemand is nodig om de anti-islamitische agitprop die wild om zich heen grijpt een halt toe te roepen, of op zijn minst in gelijke munt te betalen. Om te spreken in naam van de grote meerderheid van de moslimpopulatie, die wat mij betreft voornamelijk bestaat uit tolerante en openhartige mensen met het hart op de tong, met een gezonde zelfwaarde, die het wel een beetje moe worden dat de tenoren van het populisme zomaar ongestraft en zonder weerwoord hun gif mogen spuien.
Als die heren altijd maar mogen oproepen tot haat en nijd en achterdocht ten opzichte van steeds dezelfde bevolkingsgroep, dan zal de discussie spoedig over burgerrechten gaan, vrijheid van meningsuiting, vergadering en godsdienstbeleving etc. Dat is wat werkelijk op het spel staat. Het gaat om een seculier debat dat met moderne argumenten gevoerd moet worden waarbij een Islamitische minderheid haar plaats opeist in de verscheidenheid van de moderne maatschappij zonder te willen overheersen.